جشن بزرگ آخرین چهارشنبه سال، این رسم کهن و دیرین که از مجموعه جشن های عید نوروز می باشد را به تمامی فرهیختگان عزیز سرزمین پر افتخارمان ایران ، تبریک عرض می نماییم .

موسسه تحقیقاتی و پژوهشی افق لحظاتی خوش را برای شما عزیزان آرزومند است و امیدواریم با نزدیکی به سال جدید و آغازسالی جدید روزگاری نیکو و سرشار از موفقیت های علمی داشته باشید .

فلسفه چهارشنبه سوری

ایرانیان از دیرباز دستی در برپا کردن جشن و سرورهای مختلف داشته اند و در تقویم باستانی آن ها هر روز از ماه نامی دارد که اسم یکی از روز ها منطبق بر نام ماه است که در آیین پارسی هر زمان که نام روز و ماه یکی می شد، مردم با به فال نیک گرفتن این اتفاق، جشن و سرور برپا می کردند.

شمار زیادی از این جشن های متفاوت در میان صفحات تاریخی گم شده و به باد فراموشی سپرده شدند، اما هنوز هم که هنوز است پس از گذشت سال های طولانی تعدادی هرچند اندک از این جشن ها در جای جای ایران بر پا می شود که «چهارشنبه سوری» یکی از اندک جشن های فراموش نشده ی ما در طول تاریخ است.

چهارشنبه سوری متشکل از دو کلمه چهارشنبه ( نام روز ) و سوری ( جشن و سرور و پای کوبی ) است. چهارشنبه سوری، جشنی مخصوص است که در شب چهارشنبه آخرین ماه سال برپا می شود که در واقع پیش در آمدی برای جشن های نوروزی است و با برگزاری این جشن، مردم به استقبال بهار می روند. طبق آیین باستانی ایرانی در این شب آتش بزرگی برپا می شود، که تا صبح زود و طلوع آفتاب، برافروخته می ماند و مردم از روی آتش می پرند و با گفتن زردی من از تو سرخی تو از من، زردی، بیماری و مشکلاتشان را به دست آتش می سپارند و به جای آن سرخی، گرما و نیرو را از آتش هدیه می گیرند.

البته گفتن این نکته خالی از لطف نیست که با وجود قدمت این جشن، در تاریخ کهن این مرز و بوم، که حتی در شاهنامه فردوسی نیز اشاراتی هرچند کوچک بدان شده است، آئین چهارشنبه سوری به طور کامل مربوط به زرتشتیان نمی شود چرا که آن ها پریدن از روی آتش را عملی زشت، مکروه و نا پسند می دانند.