یکی از معتبرترین و پراستفادهترین سبکهای ارجاعدهی در سراسر جهان، روش APA است که توسط انجمن روانشناسی آمریکا ایجاد شده و بهطور مداوم مورد بازنگری قرار میگیرد. در این مطلب قرار است اصول و قواعد رفرنسنویسی در APA را بررسی کنیم و راهنمایی جامع در زمینه ارجاعدهی منابع مختلف، از جمله کتابها، مقالات، پایاننامهها و منابع اینترنتی ارائه دهیم.
اغلب در دورههای تحصیل خود، در تمامی مواقع خواسته یا ناخواسته دچار سرقت ادبی (plagiarism) میشویم؛ در تحقیقهای مختلفی که انجام میدهیم یا در مقالهنویسیهای مختلف برای مدارس، پایاننامه ارشد و دکتری. برای اینکه دچار سرقت ادبی نشویم، باید لیست کاملی از اطلاعات نویسنده یا صاحب ایده را در پایان نوشتهی خود تحت عنوان منابع تحقیق درج نمایید. به این عمل در اصطلاح رفرنسنویسی یا ارجاعدهی میگویند.
روش رفرنسنویسی (APA (American Psychological Association برای مؤسسههای دانشگاهی توسط انجمن روانشناسی آمریکا به وجود آمد. این روش رفرنسنویسی اغلب برای کارهای پژوهشی و تحقیقات اجتماعی مورد ارجاع قرار میگیرد. در روش رفرنسنویسی APA از هر چهار طرف کاغذ یک اینچ (معادل 2.54 سانتیمتر) فاصله در نظر گرفته میشود. فونت مورد استفاده در این سبک اغلب Times New Roman است. در روش ارجاعدهی APA قسمتی از اطلاعات منبع در متن بهصورت خلاصه ذکر میشود و توضیح کاملتر منابع مورد استفاده در انتهای فایل متنی، یا همان قسمت منابع، ذکر میشود. دلایل برتری روش APA بر دیگر روشهای رفرنسدهی عبارتند از:
مورد قبول بسیاری از ژورنالها و انجمنهای علمی معتبر بینالمللی است.
به طور مداوم مورد بازنگری قرار میگیرد.
با بسیاری از نرمافزارهای مدیریت منابع علمی مانند EndNote سازگار است.
توسط بسیاری از پایگاههای اطلاعات علمی مورد قبول واقع شده و در هنگام جستجوی اطلاعات میتوان اطلاعات را بر اساس آن دریافت نمود.
نحوه نگارش منابع بر اساس سبک APA در داخل متن و در انتهای قسمت منابع انجام میشود.
مرسومترین شیوه مأخذنویسی در جهان به شمار میرود و بر دیگر شیوههایی که برای تسریع در نوشتن، تایپ و انتشار مورد استفاده قرار میگیرند، برتری دارد و از سوی بسیاری از مجلات و انجمنهای علمی مورد قبول واقع شده است.
برای مثال، اگر قسمتی از نوشتهی یک کتاب را مورد استفاده قرار میدهیم، بعد از اتمام جمله در داخل پرانتز، نام کتاب، نام نویسنده و سال انتشار را بهعنوان رفرنس آن نوشته میآوریم. اگر متن استفادهشده دو نویسنده داشته باشد، نام هر دو را در پرانتز قید میکنیم و اگر بیش از دو نویسنده داشته باشد، به نوشتن نام اولین نویسنده و «و همکاران» در داخل متن اکتفا میکنیم.
نقل قول مستقیم: (فتاح، 1386، صفحه 103).
نقل قول غیرمستقیم: (فتاح، 1386).
اگر مؤلف آن فقط یک نفر باشد: (چیتچیان، 1387، صفحه 102).
اگر دو نفر مؤلف داشته باشد: (طلوعی، حسینزادهلطفی، 1387، صفحه 104).
اگر سه نفر مؤلف داشته باشد: (علیمحمدزاده، موحدی، هریسی، 1387، صفحه 90).
اگر بیش از سه نفر مؤلف داشته باشد: (دلگشایی و دیگران، 1386، صفحه 101).
(گوتگ، 1935، صفحه 100).
اگر مؤلف مقاله یک نفر باشد: (توفیقی، 1387، صفحه 16).
اگر مؤلف مقاله دو نفر باشد: (نصیریپور، مسعودیاصل، 1387، صفحه 16).
اگر مؤلف مقاله سه نفر باشد: (طالبی، قنبریهمدانی، علیمحمدزاده، 1385، صفحه 100).
اگر مؤلف مقاله بیشتر از سه نفر باشد: (تایلر و دیگران، 2007، صفحه 351).
(صالحی امیری ، 1386).
اگر نویسنده یا مؤلف یک نفر باشد: (صالحیامیری، 1347، صفحه 60).
اگر نویسنده یا مؤلف دو نفر باشد: (حریرجی، ظفرقندی، صفحه 41).
اگر نویسنده یا مؤلف سه نفر باشد: (نصیریپور، علیمحمدزاده، حسینی، صفحه 20).
(واعظ مهدوی، 1385)
اگر میخواهید مطلبی را از یک منبع ذکر کنید که خود آن را از منبع دیگری آورده است، کافیست به منبع اصلی در متن اشاره کنید، اما در رفرنس داخل پرانتز منبع دوم را ذکر نمایید. اگرچه معمولاً دانشجویان صرفاً از منبع اول یا دوم جهت رفرنسدهی استفاده میکنند، اما شیوه صحیح بر اساس روش APA به این صورت است: Johnson argued that… (as cited in Smith, 2003, p. 102).
نکته: فراموش نکنید از کاما برای جدا کردن قسمتهای مختلف منبع (نام نویسنده، سال انتشار، صفحه) استفاده نمایید.
در این مرحله، مشخصات کامل آورده میشود. برای مرتب کردن منابع نباید از شمارهگذاری استفاده کرد، بلکه باید به تبعیت از شیوه رایج جهانی از ترتیب حروف الفبا استفاده نمود.
اگر یک نفر مؤلف داشته باشد:
علیمحمدزاده، خلیل. (1388). قطرهای از باران. تهران: انتشارات فردوس.
کتاب با یک نویسنده:
کریمی، یوسف. (1375). روانشناسی اجتماعی: نظریهها، مفاهیم و کاربردها. تهران: نشر ارسباران.
اگر دو نفر مؤلف داشته باشد:
طبیبی، جمالالدین؛ ملکی، محمدرضا. (1390). اسم کتاب. محل نشر: نام انتشارات.
کتاب با دو نویسنده:
مارشال، کاترین و راسمن، گرچن ب. (1995). روش تحقیق کیفی. ترجمه: علی پارسائیان و سیدمحمداعرابی (1377). تهران: انتشارات دفتر پژوهشهای فرهنگی.
اگر بیش از سه نفر مؤلف داشته باشد:
حسینی، سیدمجتبی و دیگران. (1386). اسم کتاب. محل نشر: انتشارات.
لئوک، گاه. چی؛ هوم، چوآ. ز؛ سیکت، انجی. (2006). پوست آسیایی (اطلس رنگی مرجع بیماریهای پوست). ترجمه: علیمحمدزادهخلیل و سایرین (1389). تهران: انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات.
احمدی، احد. (1384). رویکردهای برنامه درسی. مجله نوآوریهای آموزشی، سال هفتم، شماره 4، صفحه 32-26.
حریرچی، ایرج. (1387)، اسم مقاله. فصل نامه مرکز تحقیقات سرطان سینه، شماره 7.
دلاور، علی. ( 1387)، اسم مقاله. آدرس اینترنتی، در انتها, تاریخ دسترسی به منبع نیز قید می شود.
دلاور، علی. (1387). اسم مقاله. آدرس اینترنتی، در انتها تاریخ دسترسی به منبع نیز قید میشود.
مهدوی، سیدمحمدصادق. (1386). عنوان پایاننامه، سال دفاع، نام دانشگاه.
شریعتی، علی. (1388). اسم برنامه تلویزیونی: روز پخش.
جاسبی، عبدالله. (1369). دانشگاه آزاد اسلامی و توسعه سیاسی و اقتصادی. حسینیه ارشاد. کاست شماره 122.
دلاور، علی. (1386). جزوه روش تحقیق. دانشگاه علوم تربیتی علامه طباطبایی.
سلطانی، پوری. (1367). قواعد و ضوابط چاپ کتاب شامل ضوابط انتشاراتی شیوه خط فارسی کتابنامه فارسی. تهران: وزارت فرهنگ و آموزش عالی، کتابخانه ملی ایران. صفحه 80.
کسایی، خسرو. (1362). چگونه عکس رنگی چاپ کنیم؟ تکنیکهای تاریکخانه. [بیجا: بینام]، صفحه 230.
آموزش و پرورش نخستین منزلگاه بازسازی فرهنگی. (پنجم مهرماه 1367). اطلاعات. شماره 1343. صفحه 5.
محسنی، منوچهر. (1353). جامعهشناسی عمومی (ویرایش دوم). تهران: طهوری.
Helfer, M. E., Kempe, R. S., & Krugman, R. D. (1997). The battered child (5th ed.). Chicago, IL: University of Chicago Press
کتاب ویراستاریشده: کتابی است که هر فصل آن توسط یک یا چند نویسنده نگارش شده، ولی مسئولیت کل کتاب بهعهده ویراستار(ان) است که مسئولیت تنظیم مطالب را بر عهده دارند:
گیبس، گراهام. (2003). ده سال بهبود یادگیری دانشآموز. در کریس راست (ویراستار): بهبود یادگیری دانشآموز، (صص 9-26). بریتانیا: انتشارات دانشگاه آکسفورد.
خامسان، احمد. (1374). بررسی مقایسهای ادراک خود در زمینه تحولی و سلامت روانی. پایاننامه کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه تهران (چاپنشده).
خامسان، احمد؛ آیتی، محسن؛ تفضّلیمقدم، عباس. (1380). بررسی مشکلات و نحوه گذراندن اوقات فراغت دانشجویان دانشگاه بیرجند. گزارش طرح پژوهشی مصوب دانشگاه بیرجند.
خامسان، احمد. (1386). چالشهای ایجاد برنامههای دکتری برخط. در مجموعه مقالات همایش تأملی بر دورههای دکتری ایران (صص 36-24). مؤسسه پژوهش و برنامهریزی در آموزش عالی، تهران، اردیبهشت 1386، دانشگاه پیام نور.
با توجه به نیاز مشتریان عزیز اعم از دانشجویان و اساتید دانشگاه، موسسه انتشاراتی اشراق با گزینش دقیق و چندمرحلهای تیم فنی خود، در صدد ارائه خدمات با حفظ نهایت تعهد در امانتداری و کیفیت است تا دغدغهی مراجعین برای خدمات مقاله را برطرف سازد.
رفرنس (Reference) به معنی مبنای مقایسه یا مرجع که در پایان مقالات در قسمتی که نگارنده قصد معرفی منابع خود را دارد نوشته می شود.
استناد یا ارجاع نشان دهنده میزان استفاده از مقالات پیشین، برای اولین بار، 50 سال قبل توسط یوجین گارفیلد با نام Science Citation Index یا SCI منتشر شد. این اولین تلاش سیستماتیک برای پیگیری و استناد در ادبیات علمی بود.
مراجع مورد استفاده در انتهای پایان نامه به غیر از حالتی که شماره مرجع براساس ترتیب انفاق در متن پایان نامه آورده می شود، در سایر حالتها بهتر است ابتدا منابع فارسی و سپس منابع خارجی به ترتیب حروف الفبا و به صورت مسلسل آوره شوند. اگر روش سالی در متن پایان نامه بکار گرفته شده باشد، ذکر شماره مراجع در این قسمت لازم نیست.
در نقل قول مستقیم، عین متن نویسنده بههمراه شماره صفحه آورده میشود (فتاح، 1386، صفحه 103). اما در نقل قول غیرمستقیم، تنها ایده کلی بیان شده و نیازی به شماره صفحه نیست (فتاح، 1386).
خیر، در سبک APA منابع بر اساس ترتیب حروف الفبا تنظیم میشوند و شمارهگذاری نمیشوند.