تشخیص مجلات جعلی

در بسیاری از مجلات جعلی، صاحب انتشارات خود را سردبیر همه مجلات مجموعه معرفی می‌کند. این امر نشان می‌دهد که به‌جای انتخاب هیئت تحریریه تخصصی برای هر مجله، تنها یک فرد بدون در نظر گرفتن تخصص‌ها، مدیریت علمی را برعهده دارد.

بسیاری از این مجلات، اطلاعات دقیق و شفافی درباره اعضای هیئت تحریریه ارائه نمی‌دهند. گاهی از اسامی ساختگی یا غیرقابل‌تأیید استفاده می‌شود. این امر از عدم توجه به کیفیت علمی و صحت اطلاعات در مجلات جعلی حکایت دارد.

مجلات جعلی معمولاً با کمبود اعضای هیئت تحریریه مواجه‌اند و برخی از اعضا ممکن است کاملاً ساختگی باشند. عدم حضور متخصصان معتبر در هیئت تحریریه نشانه‌ای از نبود داوری علمی مناسب است.

با اینکه برخی از این مجلات خود را "بین‌المللی" معرفی می‌کنند، اعضای هیئت تحریریه آن‌ها از یک منطقه جغرافیایی محدود هستند و تنوعی از کشورهای مختلف ندارند. این مسئله به نبود اعتبار علمی و بین‌المللی بودن مجله اشاره دارد.

برخی ناشران جعلی با ارائه اطلاعات غلط، خود را در کشورهای توسعه‌یافته نشان می‌دهند، در حالی که در حقیقت در کشورهای در حال توسعه فعالیت می‌کنند. برای مثال، آدرس تماس در سایت آنها ممکن است مربوط به کشورهای آمریکا یا اروپایی باشد، اما در واقعیت ناشر در کشوری دیگر قرار دارد.

ناشران جعلی به‌جای ارائه خدمات علمی خدماتی مانند “Fast-Track” یا داوری سریع را در وب‌سایت‌های خود معرفی کرده‌اند که اساس آن بر پایه پرداخت هزینه‌های اضافی توسط نویسندگان است. این رویکرد خلاف اخلاق علمی است و موجب پذیرش مقالات بدون داوری دقیق می‌شود.

مجلات جعلی اغلب فاقد اصول و قوانین شفاف برای داوری و انتشار مقاله هستند. این فقدان شفافیت باعث عدم اعتماد به کیفیت علمی مقالات منتشر شده در این مجلات می‌شود.

اگر وب‌سایت این مجلات تعطیل شود، تمام مقالات منتشر شده نیز برای همیشه از دست می‌روند. فقدان سیاست‌های نگهداری دیجیتالی نشان از بی‌مسئولیتی این ناشران نسبت به حفظ دستاوردهای علمی دارد.

ناشران جعلی اغلب هزینه‌های گزافی از نویسندگان دریافت می‌کنند، بدون اینکه خدمات داوری و بررسی علمی مناسبی ارائه دهند. تمرکز اصلی این مجلات بر دریافت پول از نویسندگان است.

در بسیاری از موارد، مجلات جعلی فقط یک فرم تماس اینترنتی ساده ارائه می‌دهند که اطلاعاتی از مکان واقعی ناشر را در اختیار نمی‌گذارد. این امر مانع از شناسایی و پیگیری این مجلات می‌شود.

بسیاری از این مجلات جعلی، از محتوای سایر ناشران معتبر، بدون کسب اجازه از و رعایت کپی‌رایت، استفاده می‌کنند. محققان و پژوهشگران، باید از چاپ مقاله در چنین مجلاتی اجتناب ورزند.

ناشران جعلی از ایمیل‌های تبلیغاتی برای جذب نویسندگان استفاده می‌کنند و در این ایمیل‌ها ادعاهای اغراق‌آمیزی مطرح می‌کنند تا نویسندگان را به چاپ مقاله در این مجلات ترغیب کنند.

این مجلات از تبلیغات غیرواقعی همچون داوری سریع و چاپ فوری استفاده می‌کنند تا نویسندگان را به ارسال مقاله تشویق کنند. این فرآیندها معمولاً بدون بررسی علمی مناسب انجام می‌شوند.

ناشران جعلی از نام‌های عمومی برای مجلات خود استفاده می‌کنند تا بیشترین تعداد مقالات را پوشش دهند. نام‌های عمومی، نظیر "Journal of International Medicine"، باعث جذب بیشتر نویسندگان می‌شود و موجب افزایش درآمد ناشر می‌گردد.

برخی از مجلات جعلی از نویسندگان می‌خواهند داورانی را معرفی کنند تا داوری مقالات به‌طور صوری انجام شود. این فرایند زمینه‌ساز پذیرش مقالات بدون ارزیابی واقعی است.

در بسیاری از این مجلات می‌توان نمونه‌هایی از سرقت علمی در مقالات را یافت. این امر نشان‌دهنده نبود داوری دقیق و تعهد اخلاقی است.

این مجلات اغلب سیاست مشخصی برای اصلاح یا بازپس‌گیری مقالات ندارند و بدون ارائه دلیل مناسب، مقالات را از دسترس خارج می‌کنند.

مجلات جعلی از داورانی بدون تخصص مرتبط با موضوع مقاله استفاده می‌کنند. اغلب اوقات، نظرات داوران تکراری و غیرمرتبط است.