قالب استاندارد مقاله‌نویسی به زبان انگلیسی

مقاله باید حاوی ایده‌ای جدید، یافته‌ای نو یا رویکردی متفاوت نسبت به تحقیقات پیشین باشد.

کار نباید قبلاً در ژورنال دیگری منتشر یا هم‌زمان به چند مجله ارسال شده باشد.

رعایت دقیق فرمت مقاله شامل: عنوان، چکیده، مقدمه، روش تحقیق، نتایج، بحث، نتیجه‌گیری، منابع.

هر مجله ساختار خاص خود را دارد و باید قبل از ارسال مقاله، راهنمای نویسندگان آن مجله مطالعه شود.

مقاله باید با محورهای موضوعی مجله هم‌خوانی داشته باشد. ارسال مقاله به مجله‌ای نامرتبط، منجر به رد فوری می‌شود.

متن باید از نظر گرامر، واژگان علمی، نگارش دقیق و روان بودن کاملاً استاندارد و قابل فهم برای خوانندگان بین‌المللی باشد.

بسیاری از ژورنال‌ها درخواست ویرایش زبان توسط نیتیو یا مؤسسات معتبر را دارند.

استفاده از روش‌شناسی علمی شفاف، قابل ارزیابی و تکرارپذیر.

توضیح دقیق درباره ابزارها، مراحل اجرا، نمونه‌گیری، و تحلیل آماری (در مقالات تجربی و کمی).

ارائه داده‌های خام، نمودارها، جداول و تحلیل آماری معتبر برای تأیید نتایج.

برخی مجلات حتی درخواست ارسال داده‌ها به‌صورت ضمیمه (Supplementary Material) دارند.

استفاده از منابع علمی به‌روز و معتبر (ترجیحاً از ژورنال‌های ISI، Scopus، PubMed و غیره).

رعایت شیوه‌نامه ارجاع‌دهی همان ژورنال (APA, MLA, Chicago, Vancouver و …).

شباهت محتوایی مقاله با منابع دیگر باید بسیار پایین (معمولاً زیر 15%) باشد.

بسیاری از ژورنال‌ها مقالات را با نرم‌افزارهایی مثل Turnitin یا iThenticate بررسی می‌کنند.

نتایج باید به‌وضوح ارائه شوند، و در بخش Discussion تحلیل علمی آن‌ها به نتایج مقالات قبلی ربط داده شود.

تکرار صرف داده‌ها بدون تفسیر علمی یکی از دلایل اصلی رد مقاله است.

باید مشخص شود آیا مقاله از حمایت مالی خاصی برخوردار بوده است و نویسندگان تضاد منافع ندارند یا خیر.

تأییدیه‌های اخلاقی برای مطالعات انسانی یا حیوانی الزامی است.

در مقالات بالینی، ذکر شماره ثبت Clinical Trial و رضایت آگاهانه از بیماران لازم است.

تعیین نویسنده مسئول و تأیید اینکه همه نویسندگان مقاله را خوانده و تأیید کرده‌اند.

ژورنال‌های معتبر اغلب به مقالاتی اولویت می‌دهند که پتانسیل بالا برای ارجاع‌گیری و تأثیر علمی دارند.