معرفی رشته ی پزشکی
پزشکی (medical) به علم و عمل تشخیص ،درمان و پیشگیری از بیماری گفته می شود.کلمه ی "medicine" برگرفته از کلمه ی لاتینmedicus به معنای پزشک است. پزشکی یک دانش کاربردی است و هدف آن حفظ و ارتقاء تندرستی، درمان بیماریها و بازتوانی آسیبدیدگان است.پیدایش پزشکی را به دوران ماقبل تاریخ نسبت میدهند، دورانی پیش از اختراع خط. و از آنجا که زمان اختراع خط در فرهنگهای مختلف متفاوت است، پزشکی ماقبل تاریخ دورههای زمانی گستردهای را میتواند دربر گیرد.
در یونان باستان پزشکانی چون بقراط پزشکی را به عنوان دانش و فنی مجزا مطرح کردند و بنیانگذاران راهی بودند که بعدها توسط پزشکانی همچون ابنسینا و رازی ادامه پیدا کرد.پزشکان با استفاده از عملکرد بالینی که شامل شرح حال ،معاینه ،بررسی ( آزمایشات مختلف و ...) ،تشخیص و درمان بیماری است،بیمار را ارزیابی می کنند.
پزشکی شامل انواع شیوه های پیشرفته مراقبت های بهداشتی برای حفظ و بازگرداندن سلامت با استفاده از پیشگیری و درمان بیماری است.
در پزشکی معاصر،تحقیقات زیست پزشکی ،ژنتیک و تکنولوژی پزشکی جهت تشخیص ، درمان و پیشگیری از بیماری علاوه بر استفاده از دارو و عمل جراحی از روش های مختلفی مانند روان درمانی،استفاده از دستگاهای پزشکی جدید و تابش اشعه استفاده می گردد.
علم پزشکی نوین،درجهان غرب به سرعت در حال پیشرفت است در حالی که در بخش هایی از کشورهای آفریقا و آسیا بیشتر روی طب سنتی و قدیمی کار می کنند و آموزش های رسمی به پزشکان داده نمی شود.
تعاریفی کلی از مدارک مختلف پزشکی
پزشک عمومی: افرادی که پس از اخذ دیپلم،طی هفت سال تحصیل در رشته ی پزشکی(سه دوره ی علوم پایه , کارآموزی و کارورزی) تحصیل می کنند مدرک پزشک عمومی دریافت می کنند.
پزشک متخصص: زمانی که پزشک عمومی 2 ،3 یا 4 سال در یکی از رشته های تخصصی تحصیل می کند پزشک متخصص نامیده می شود.
فوق تخصص: هنگامیکه متخصص یک رشته ی تخصصی ،2-3 سال در یکی از زیرشاخه های آن رشته تحصیل می کند مدرک فوق تخصص به او داده می شود. درحال حاضر در دانشگاههای ایران فوق تخصص ها فقط زیر گروه رشته های تخصصی داخلی و جراحی عمومی و روانپزشکی و کودکان هستند.
فلوشیپ: دوره های آموزشی که پزشکان متخصص طی می کنند و طول آنهاکمتر از دوسال است،دوره های فلوشیپی نامیده می شود.این دوره ها منجر به دریافت مدرک نمی شود.