در رفرنس نویسی به سبک ونکوور (Vancouver Style) مراجع مورد استفاده در متن مقاله به وسیله یک عدد درون پرانتز مشخص می شوند.
به عمل ارجاع دادن کار نویسندگان دیگر در متن خود ،رفرنس دهی گفته می شود.وقتی در یک پژوهش یا متنی به کار نویسنده ی دیگری استناد می کنیم بایستی در پایان کار رفرنس بدهیم. رفرنس دهی نشان می دهد که شما در آن زمینه مطالعه داشته اید و به مفاهیم و ایده های نویسندگان دیگر ارزش می دهید وهمچنین باعث می شود وسعت کار خود را به خواننده منتقل کنید.
الف: رفرنس دهی در داخل متن
ب: رفرنس دهی در پایان متن
در رفرنس نویسی ونکوور اطلاعات نویسندگان، منابع و سال چاپ، در متن نمی آید و منابع در متن،به ترتیب شماره آنها در لیست منابع مشخص می گردند.سیستم رفرنس دهی ونکوور توسط کمیته بین المللی سردبیران مجلات پزشکی معرفی و توسعه داده شده است.این گروه در ابتدا به نام ونکوور معروف بود اما بعدا به( International Committee of Medical Journal Editors: ICMJE) تغییر نام داد.
اصول کلی مربوط به شیوه ونکوور
رﻓﺮﻧﺲ دﻫﯽ در ﻣﻘﺎﻻت ﺑﻪ ﺳﺒﮏ وﻧﮑﻮور
نام خانوادگی نویسنده (فاصله ) حرف اول نام کوچک (نقطه) عنوان مقاله (نقطه) نام مجله (فاصله )سال انتشار (فاصله ) ماه (;) جلد یا دوره ی انتشار (شماره :) شماره صفحات
به طور مثال:
Joshi S, Prashant A, Deb A and Klain S. Analysis of buried pipelines subjected to reverse fault motion. Soil Dynamics and Earthquake Engineering 2011 Jun1;124(11):980-3
در صورتی که تعداد نویسندگان بیش از 6 نفر باشد ابتدا نام 6 نفر اول را می نویسیم و یک ویرگول و یک فاصله درج میکنیم و عبارت et al را تایپ می کنیم و سپس یک نقطه و فاصله درج می نماییم.
به طور مثال:
Joshi S Joshi S, Prashant A, Deb A , Klain S, Ringsven MK, Bond D, et al. Analysis of buried pipelines subjected to reverse fault motion. Soil Dynamics and Earthquake Engineering 2011 Jun1;124(11):980-3