فرمت بندی تخصصی مقالات کنفرانسی

عنوان مقاله کنفرانسی، باید به‌صورت گویا و واضح باشد و وقتی مخاطب آن‌ها مطالعه می‌کند متوجه شود که مقاله می‌خواهد در مورد چه چیزی صحبت کند. درواقع عنوان مقاله بایستی ماهیت مقاله را نشان دهد. عنوان مقاله باید نه خیلی کوتاه و نه خیلی طولانی باشد و دارای تعداد کلمات استانداردی باشد. سعی کنید عنوان مقاله سؤالاتی که در مقاله به آن‌ها پاسخ‌داده‌شده است یا فرض‌هایی که در مقاله مورد آزمون قرارگرفته‌اند را پوشش دهد.

جملات چکیده مقاله باید در عین سادگی و مختصر بودن، دربرگیرنده تحقیق و نتایجی که از آن حاصل می‌شود باشد. پژوهشگر برای اینکه بداند کاری که انجام داده است به‌صورت صحیح و اصولی انجام‌شده است یا خیر باید به قسمت چکیده مراجعه و بررسی کند که آیا مقاله‌ای که انجام داده است به سوالات خود در مورد فرضیه‌ای که طرح کرده است پاسخ می‌دهد؟ اگر جوابش مثبت باشد یعنی در نگارش این قسمت به‌خوبی عمل کرده است.

کلمات کلیدی معمولاً بعد از چکیده آورده می‌شوند و هدف از نوشتن آن‌ها بیشتر برای دیده شدن مقاله در هنگام جستجوهای اینترنتی و همچنین دسترسی آسان به مقاله کنفرانسی می‌باشد؛ بنابراین نوشتن این بخش اهمیت زیادی دارد. کلمات کلیدی معمولاً دربرگیرنده 3 الی 10 عبارت موضوعی مهم که بهتر است از قسمت مقدمه و چکیده مقاله استخراج شود می‌باشد. دلیل این کار نیز این است که کلمات کلیدی باید موضوعات اصلی و فرعی مقاله را پوشش دهند.

در قسمت مقدمه مقاله درواقع شما به بیان فرضیه‌ای می‌پردازید که تحقیق خود را بر مبنای آن فرضیه نوشته‌اید. به عبارتی خواننده بعد از مطالعه قسمت مقدمه باید بداند قرار است در مقاله شما با چه چیزی مواجه شود. استفاده از سوالاتی که باعث درگیر شدن ذهن مخاطب شود و یا استفاده از آمارهای واقعی که در ذهن مخاطب حک شود بسیار متداول است. این کار کمک می‌کند تا در خواننده آمادگی لازم جهت مطالعه ادامه مقاله فراهم شود.

هدف از نگارش پیشینه پژوهش شناسایی آثار و نویسندگان می‌باشد درواقع شما به‌وسیله این بخش تسلط خود را بر حوزه موضوعی مقاله خود نشان می‌دهید و همچنین خواننده را به‌سوی مطالعه منابع بیشتر در مورد حوزه مقاله خود راهنمایی می‌کنید. این کار به چند دلیل صورت می‌گیرد اول اینکه از تکراری نبودن پژوهش خود اطمینان حاصل می‌کنید دوم امکان مقایسه پژوهش خود را با سایر پژوهش‌ها فراهم می‌کنید و سوم اینکه بین پژوهش خود با پژوهش‌های قبلی پیوند ایجاد می‌کنید. فقط این نکته را در نظر داشته باشید که در قسمت پیشینه پژوهش تنها مرتبط‌ترین و باکیفیت‌ترین پژوهش‌های انجام‌شده آورده می‌شود. نقاط ضعف و قوت، وجوه اشتراک و تمایز هریک با پژوهش حاضر ذکر می‌شود. بهترین کار در نوشتن پیشینه پژوهش، ایجاد چند دسته‌بندی کلی و ذکر هر پیشینه‌ در دسته مربوطه است.

در قسمت روش شناسی، شما باید به ذکر نوع روشی که برای مقاله خود انتخاب کرده‌اید، بپردازید و مزایا و معایب آن را بیان کنید. درواقع روش شناسی مقاله است که تسلط شما را بر روی پژوهشی که انجام داده اید نشان می‌دهد؛ زیرا در این بخش شما به تبیین راه و روش های تحقیق خود و چگونگی رسیدن به نتیجه تحقیق را یادآور می‌شوید.

انتهایی‌ترین بخش مقالات کنفرانسی، نتیجه گیری و بحث در مورد حاصل یافته‌های پژوهش می‌باشد. می‌توان گفت این بخش یکی از آن بخش‌هایی است که شالوده و ستون مقاله شما را نشان می‌دهد. بسیاری از افراد بعد از خواندن عنوان و چکیده مقاله مستقیماً به سراغ نتیجه گیری مقاله می‌روند تا بدانند پایه و اساس مقاله نگارش شده به کجا خواهد رسید بنابراین در نوشتن این قسمت باید تمرکز و دقت زیادی به خرج دهید. معمولاً در بخش نتیجه گیری، پرسیدن سوال از مخاطب و یا اظهار نظر شخصی خود در مورد مقاله یک روش متداول می‌باشد.

در نوشتن منابع مقاله کنفرانسی، در ابتدا بایستی به دستورالعمل کنفرانس مربوطه مراجعه کنید و با نحوه رفرنس دهی ذکر شده در آن آشنا شوید و سپس به نوشتن منابع خود بپردازید زیرا هر کنفرانس ممکن است از روش خاصی استفاده کند. در نوشتن منابع میتوانید از نرمافزارهایی مانند EndNote کمک بگیرید و فقط منابع چاپ شده ای که در مقاله مورد استفاده قرار گرفتند را ذکر کنید هرگز تطبیق نهایی را فراموش نکنید یعنی مطمئن شوید کلیه منابعی را که در متن مقاله هستند را در قسمت منابع آورده اید و بالعکس کلیه منابعی را که در قسمت منابع آورده اید را در مقاله استفاده کرده اید.