اصول اساسی در فرمت بندی و سابمیت مقاله در مجلات JCR

فرمت بندی محتوایی همان‌گونه که از اسمش پیداست به محتوای مقاله مربوط می‌شود. محتوای مقاله نیز مربوط است به نحوه نگارش و گردآوری اجزای مختلف مقاله که باید توسط پژوهشگر انجام شود. به عنوان مثال نحوه گردآوری نتایج و یا آزمایش‌های مقاله، نوع رفرنس نویسی و تعداد آن و... همگی مربوط به بخش‌های اصلی و محتوایی مقاله می‌باشد که تنها باید نویسنده اصلی آن را بر عهده بگیرد.

ساختار هر مجله با یکدیگر متفاوت است. منظور از ساختار، تمامی اجزای مقاله است که به صورتی منظم و استاندارد چینش می شوند و ساختار کلی مقاله را تشکیل می دهند. این مورد از فرمت بندی را می توان بر عهده کارشناسان قرار داد و اگر نویسنده اصلی نیز آن را انجام ندهد مشکلی به وجود نمی آید. در این بخش باید طبق دستورالعمل گفته شده در سایت مجله ترتیب قرار گیری بخش های مختلف مقاله مانند تقدیر و تشکر، منابع، چکیده و ...، نوع و اندازه فونت، مقدار فاصله از حاشیه کاغذو... عمل کرد و به عبارت عامیانه یک مقاله شسته رفته شده و استاندارد به مجله مدنظر ارسال کرد.

عنوان مقاله باید کوتاه و دربرگیرنده هدف اصلی مقاله باشد و به طور کلی با خواندن آن به نوعی درمورد محتوای اصلی مقاله یک پیش فرض در ذهن خود داشته باشیم. عنوان مقاله باید یک جمله غیرسوالی باشد که حاوی کلمات کلیدی مهمی بوده تا در جستجوی اینترنتی مقاله شما بیشتر قابل دسترس باشد. تعداد کلمات استاندارد برای عنوان مقاله بین 10 الی 13 واژه می باشد.

همانطور که از نامش پیداست چکیده به معنای خلاصه شده و نمونه کوچکی از مقاله است. درواقع شما در قسمت چکیده از هدف شکل گیری پژوهشتان تا ضرورت انجام و روش ها و نتایج آن به طور مختصر صحبت می کنید. به گونه ای که وقتی مخاطب آن را مطالعه می کند باید ترغیب به خواندن ادامه مقاله شما شود. در مجلات JCR هم که به صورت کلوز اکسس می باشد، مخاطب ابتدا چکیده مقاله را مطالعه می کند و سپس تصمیم به خریداری آن می کند پس در نتیجه نحوه نگارش این قسمت بسیار مهم است. برای چکیده معمولاً بین 133 تا 253 کلمه مناسب است که در قالب یک بند بیان میشود.

در اکثر مجلات دستورالعمل بر این است که کلمات کلیدی بلافاصله بعد از چکیده می آید. واژگان کلیدی در حکم ویترین مقاله شماست هر قدر در نوشتن آن ها هوشمندانه عمل کنید در دیده شدن مقاله تان کمک زیادی به شما خواهد کرد. کلمات کلیدی حاوی 3 الی 10 واژه موضوعی مهم است که توصیه اکید می شود در انتخاب آن ها به قسمت چکیده و مقدمه مقاله خود رجوع کنید زیرا معمولا نکات مهمی در این بخش ها گنجانده می شود.

مقدمه مقاله درواقع اصلی‌ترین بخش مقاله محسوب می‌شود و به نوعی بدنه اصلی آن را تشکیل می‌دهد. اگر بخواهیم به طور دقیق بخش مقدمه را موشکافی کنیم باید بگوییم مقدمه از سه بخش مهم تشکیل می‌شود. بخش اول آن که در بند اول به آن اشاره می‌شود معرفی اجمالی مسئله تحت بررسی است که می‌توانید با طرح چند پرسش پیرامون آن ذهن مخاطب را درگیر کنید. بخش دوم مقدمه مربوط است به مرور ادبیات یا پیشینه تحقیق که در این قسمت می‌توانید اطلاعات و تحقیقاتی را که مربوط به موضوع مقاله ما می‌باشد بررسی کرده و ضرورت انجام تحقیق خود را بیان کنید. در قسمت سوم مقدمه به چرایی انجام پژوهش خود می‌پردازید و نحوه انجام و اهمیت آن را به طور خلاصه بیان می‌کنید.

روش شناسی تحقیق جایی است که شما در آن به اثبات سطح سواد و علم خود می پردازید. درواقع در این بخش به ارائه اطلاعات و داده های موردنیازی که در گردآوری تحقیقتان از آن ها استفاده کرده اید می پردازید و سپس نحوه انجام تحقیق بر روی آن ها را شرح می دهید. این مورد می تواند یا به صورت ارائه فرمول های ریاضی باشد و یا انجام آزمایش های خاص روی مواد خام پژوهش.

بدیهی است که پس از نگارش قسمت روش شناسی، به تحلیل آن ها از طریق نمواردها، جداول و اشکال مختلف بپردازیم. درواقع در این قسمت از مقاله با خروجی هایی که انجام گرفته است بهتر می توان به مقایسه تحقیق خود با سایر تحقیقات پرداخت یافته ها باید دقیق و صریح باشد و بعد از مطالعه آن ها باید متوجه شد که آیا این روش پیشنهادی منجر به پیشرفت معناداری در حوزه تحت مطالعه شده است یا خیر.

بحث و نتیجه گیری آخرین قسمتی است که مخاطب از مقاله شما می خواند بنابراین باید به صورت کاملا هوشمندانه و با کیفیت این قسمت را نگارش کنید. معمولا پژوهشگران به دلیل نداشتن تجربه زیاد مطالبی را که در قسمت چکیده و یا مقدمه آورده شده است را مجدد بازنویسی کرده و در بخش نتایج می آورند در حالیکه اینجا قسمتی است که شما باید نظرات خود را درمورد پژوهش انجام گرفته بیان کنید و همچنین از محدودیت هایی که در انجام آن مواجه شدید صحبت کنید و سهم خود را از انجام پژوهش موردنظر بیان کنید.

هر مجله رفرنس دهی مخصوص به خود را دارد و باید از روش های گفته شده در آن تبعیت کنید. انواع مختلف ارجاع دهی مانند سبک هاروارد، APA، ونکوور، شیکاگو و... وجود دارد که برای انجام بهتر آن می توانید به چند نمونه مقاله چاپ شده در مجله انتخابیتان رجوع کرده و با سبک و سیاق رفرنس دهی بهتر آشنا شوید.